Elsku kæri heilbrigisráðherra

Hefur þú ekki heyrt söguna af litla Skotastráknum, sem kom móður og másandi, yfir sig stoltur, heim til pabba síns. Pabbi pabbi ég sparaði 5 kall, ég hljóp á eftir strætó alla leiðina heim úr skólanum. Pabbinn svaraði "Ansans kjáninn þinn, þú hefðir átt að hlaupa á eftir leigubíl og spara 50 kall.

En heilbrigðisráðherra er til vorkunnar að hann er líka ungur. En þeir sem eru eldri vita að best rekna Heilbrigðisstofnun á Ísland EVER var St.Jósefsspítali, Landakot og Hafnarfjörður. Svo ef þú vilt spara 50 kall í staðinn fyrir 5 kall, hafðu samband við St. Jósefsregluna eða einhvarja tilsvarandi reglu og biddu um rekstur á allri Heilbrigðisþjónustu á Íslandi. Alla stjórnun frá Heilbrigðisráðherra og niður úr.

Þar var sko sparað í stjórnun og yfirbyggingu, en læknar voru samt svo hátt launaðir að færri komust að en vildu.

Er verið að fela Landráð af óvitaskap.

Það er óhugnanlegur grunur sem er byrjaður að festa rætur í brjósti mínu þegar ég ryfja upp atburði og orsakasamhengi. Nú þegar byrjað er að undirbúa almenningsálitið undir það, að skattgreiðendur kokgleypi að greiða skuldir sjávarútvegs. Snemma í September 2005 var Guðmundur heitinn Kjærnested skipherra borinn til grafar. Þegar síðustu minningargreinarnar eftir hann höfðu verið birtar í Morgunblaðinu, birtist pínulítil grein eftir þáverandi Sjávarútvegsráðherra Árna Mathiesen.

Þar lýsti Sjávarútvegsráðherra yfir þörf til að aðlaga Stjórnarskrá Islands, að einkaeign á fiskveiðiheimildum. Og boðaði flutning á slíkri tillögu. Ég hef ekki heyrt meira um málið eftir það. En tímasetningin á birtingunni fannst mér ógeðsleg. Nánast eins og beðið hefði verið eftir fráfalli þess manns,sem sótti þessa auðlind í greipar útlendinga, framar öðrum.

Þótt svo að þetta hafi farist fyrir hjá Sjálfstæðismönnum, eða ekki verið framkvæmanlegt. Voru þeir þá byrjaðir að gera sér grein fyrir að eignarhaldið á auðlindinni var Stjórnarskrárbundið og þar af leiðandi voru veðin ekki framsalshæf erlendum lánveitendum.

Ef svo er sem ég og margir fleiri telja, standa stjórnvöld frammi fyrir slæmum málum. Þau hafa ekki bara látið þetta viðgangast, heldur einnig hvatt til þess og stutt við það í hvívetna.

En nú er augnablik sannleikans runnið upp. Kröfuhafar Íslensku bankanna banka á dyrnar og krefjast síns réttar, með því að ganga að veðunum að siðaðra manna hætti.

Ef slegið er upp í Wikipedia á "Guðmund Kjærnested" má m.a. lesa eftirfarandi.

"He is regarded as a National hero and a True Patriot in Iceland"

Flestir vita fyrir hvað hann fær þessa umsögn. Myndu stjórnvöld síðustu ára geta vænst þessarar umsagnar, eftir að þjóðin verður að kaupa aftur það sem menn eins og Guðmundur Kjærnested dró í þjóðarbúið.

Eða munu þeir dæmast til hins gagnstæða við "National hero og true Patriot"

Einar K. og sannleikurinn um skuldir sjávarútvegs.

Nú er hafinn lífróður í undirróðri til þjóðarinnar um ósanngirni þess að sjávarútvegurinn standi við skuldbindingar sínar gagnvart sínum skuldunautum. Það ólíklega hefur gerst að skuldir sjávarútvegs hafa færst á hendur skuldareigenda gjaldþrota Íslensku bankanna, sem eru erlendir bankar og fjármálastofnanir.

Snemma í Apríl síðastliðnum, hélt hugmyndafræðingur og bankaráðsmaður í Seðlabankanum í för til Wall Street til að róa lánveitendur gagnvart veðhæfi Íslensku bankanna. Þar lét Hannes Hólmsteinn eftir sér hafa að lánveitendur þyrftu ekki að hafa áhyggjur af skuldum Íslensku bankanna þar sem þeir hefðu veð í Íslensku sjávarútvegsauðlindinni. Til viðbótar sagði hann að sterkasta frjálsa lífeyrissjóðakerfi í heimi stæði heilshugar bak við Íslensku bankana.

Í sömu lofgrein bætti Hannes útfyllandi við að einmitt veð og framsalshæfi sjávarútvegsauðlindarinnar væri uppskriftin og bakhjarlinn á bak við Íslenska efnahagsundrið.

Nokkrum dögum síðar hélt Sjávarútvegs og Landbúnaðarráðherra opinn fund um málefni ráðuneytis síns í Valhöll. Þar var hann í tvígang spurður að því hvort sjávarútvegsauðlindin væri veðsett í erlendum bönkum. Hann neitaði því í bæði skiptin og vildi enga ábyrgð bera á orðum Hannesar, sem höfðu verið birt í pínulítilli grein í Fréttablaðinu 2 dögum áður.

En nú er komið að Árna Johnsen, hann hefur ekki verið notaður sem talsmaður Sjálfstæðisflokksins í mikilvægum málum upp á síðkastið. En því ber ekki að neita að hann hefur hreint sakavottorð, þar sem hann hefur lokið afplánun. Þannig að trúverðugleiki hans í mikilvægum málum sem þessu er meiri en Sjávarútvegsráðherra. Sem hvorki getur kallast sanninda né ósannindamaður, þar sem að til þess, þurfa menn að vera menn til að byrja með.

Fyrst Björn B. síðan Einar K og ECONOMIST

Fyrir 2 dögum kom háttvirtur Dómsmálaráðherra með sprengjustaðhæfingu, þar sem hann gat haft eftir Economist að Íslenska kvótakerfið gæti bjargað Evrópu og jafnvel öllum heiminum. Hann lagði til vefslóð og las ég greinina. Við þetta vaknaði Sjávarútvegsráðherra og hefur nú lesið sömu greinina og leggur fram staðreyndir með stóru letri.

Ég las greinina líka, greinin hælir Íslenskri fiskveiðistjórn. Greinin hælir einnig þeim möguleika sem felst í að geta fært heimildir á milli skipa og útgerða. Þessu stjórntæki hefur engin Íslendingur svo mig minnir hallmælt.

Economist tekur enga afstöðu til beins eignarhalds á fiskveiðiheimildunum. Og ef blaða eða fræðimaður blaðsins hefur ekki upplýsingar um veðsetningu heimildanna, þá mun ég upplýsa hann um raunveruleikann.

En Einar getur ábyggilega sannfært sjálfan sig um að besta fiskveiðikerfi í heimi sé jafnframt skuldugast í heimi. Ekki skuldugt af fjárfestingarlánum í greininni, heldur af yfirveðsetningum á auðlind sem greinin fékk til afnota veðbanda og skuldlausa. Að Evrópuþjóðir velji að styrkja sinn sjávarútveg er pólitísk ákvörðun sem þeir hafa valið. Þeir þurfa þess ekkert.

Aldur fiskiskipa í Íslenska fiskveiðflotanum hefur aldrei verið hærri og meðaladur er nánast tvöfaldur á við þann Evrópska. En skuldir sjávarútvegs aldrei verið hærri.

G.Þ. Grafist á Þingvöllum

Einu sinni var gefið út blað á Íslandi sem hét Spegillinn, sem var sko ekki Baugsmiðill. Ritstjórinn hét Páll Skúlason. Þá var ung og fátæk Íslensk þjóð að sækja sér fullvedi og sjálfstæði. Ritstjórinn lagði þá til að framámenn þjóðarinnar fengju samhliða Fálkaorðu viðhengi við nafn sitt í þjóðskrá. G.Þ. Þetta þýddi "Grafist á Þingvöllum" sem virðingarvott.

Nú er sama þjóðin í öðrum sporum. Þannig að nú væri við hæfi að deila út viðhengjum við nöfn skaðvalda þjóðarinnar. Sting ég upp á  G.u.Í  Sem þá myndi lesast  "Grafist utan Íslands" Nafnbótinni yrði úthlutað við hátíðlega athöfn, af forseta Íslands á Bessastöðum. Að viðstöddum fjölmiðlum.

Til að koma í veg fyrir framkvæmdavandamál væri verðugt verkefni fyrir Utanríkisráðherra að semja t.d. við Nígeríu um grafreit fyrir hina útvöldu, þar sem þeir myndu hvíla í passandi félagsskap.