Góð og Slæm mótmæli !!

Maður verður alltaf eldri og eldri, og kannski reyndari og reyndari.

En þá reynslu sem ég er að öðlast núna vildi ég helst vera án. Ungt fólk sem finnur til mátt og vonleysis gagnvart stjórnvöldum sem hafa valdið þeim langvarandi skaða. Það er reynt að stimpla sem skríl, og formaður eins stærsta stjórnmálaafls í landinu afgreiðir málið þannig að þau tilheyri ekki þjóðinni og séu þar af leiðandi ekki marktæk.

Það mætti halda að mótmæli hafi aldrei verið stunduð á Íslandi af minna tilefni.

Ef litið er til baka þá áttu sér stað miklu öflugri mótmæli snemmsumars 1973. Þá æddi SKRÍLLINN upp að Breska sendiráðinu og lagði það nánast í rúst. Man sérstaklega eftir fréttamynd þar sem stakittgirðing hafði verið rifin upp með rótum og stungið inn um glugga sendiráðsins.

Á þeim tíma áttu skaðvaldar Íslensku þjóðarinnar enga fjölmiðla á Íslandi, þannig að SKRÍLLINN var bara kallaður SKRÍLL í Breskum fjölmiðlum. Í Íslenskum fjölmiðlum hét þetta réttlát og almenn reiði Íslensku þjóðarinnar.

Núna hóta Íslenskir fjölmiðlar í eigu skaðvaldanna málssókn til greiðslu skaðabóta fyrir nokkurra miljóna tjóni. Þar á meðal tjóni vegna tekjutaps. Þetta verður auðveld sókn, því ef einhver kann að uppreikna tap á tekjum, með sömu aðferðum og viðskiptavild er uppreiknuð, þá eru það einmitt þessir sömu aðilar. Það verður fróðlegt að sjá Lögfræðingaliðið sem varði sakborninga Baugsmálsins sækja námslán og styrki Íslenskrar æsku með tilheyrandi fjárnámum og hugsanlega gjaldþrotum. Því varla verður nokkurs til sparað, enda engin ástæða til því uppsafnað rekstrartap verður bara afskrifað á vissum fresti af málaliðum þeirra í bönkum landsmanna undir BANKALEYND.

Já kæri forstjóri 365 eða Rauðsólar eða hvað þið heitið eftir síðustu nafn og skuldbreytingu. Ég er hræddur um og reyndar vona ég það að til að þagga niður í Íslenskri æsku þurfi sterkari meðöl. Og það jafnvel í orðsins fyllstu merkingu. Fyrir 70 árum skrifaði Aldoux Huxley merka bók um framtíðarlandið, þar sem mótmæli, friðsamleg sem ófriðsamleg voru óhugsandi. Þar var þetta vandamál leyst með þjóðardópi. Það hét SOMA og myndi koma sér vel til að koma á því eðlilega þjóðfélagsástandi sem þú óskar eftir, í skrifum þínum um skrílslætin á Gamlársdag.

Ingibjörg Sólrún myndi þá líka eiga auðveldara með að gera sér grein fyrir hverjir eru þjóðin og hverjir ekki. Þeir sem eru í SOMA eru þjóðin, hinir ekki.